Βραβεία Β' Ανδρικού ρόλου 2000-2020
Γράφει για το PhyloSofia ΟΝ ο Ορέστης Μπουντούρης, φοιτητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων...
Με αφορμή την φετινή τελετή των Όσκαρ, που θα γίνει στις 27 Μαρτίου και θέλοντας να προετοιμάσω τους τυχόν σινεφίλ της παρέας και όχι μόνο για την σημαντικότερη τελετή βράβευσης στον τομέα του κινηματογράφου, θεώρησα πρέπον και καθήκον μου ως γνήσιος σινεφίλ κι εγώ, να ξεχωρίσω τους δέκα καλύτερους ηθοποιούς που βραβεύτηκαν για την ερμηνεία τους σε έναν δεύτερο και όχι πρωταγωνιστικό ρόλο.
Shall we begin?
ΝΟΥΜΕΡΟ 10
Christoph Waltz (Django Unchained) 2012
Ο Waltz (προφέρεται Βαλτς και όχι Γουόλτς για όνομα!) έδωσε την δεύτερη οσκαρική του ερμηνεία στο κινηματογραφικό έπος του Tarantino, Django Unchained, υποδυόμενος τον φιλεύσπλαχνο δρ. Κινγκ Σουλτς, ο οποίος θα πάρει τον σκλάβο Django υπό την προστασία του και θα τον βοηθήσει, με κίνδυνο της ζωής του, να σώσει την γυναίκα του από τα νύχια του αιμοδιψή Calvin Candy.
ΝΟΥΜΕΡΟ 9
Christian Bale (The Fighter) 2010
Ο Bale πάντα αφήνει το κοινό του με στόμα ανοικτό. Σίγουρα ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του γνωστός για το American Psycho, τον Σκοτεινό Ιππότη, Vice, American Hustle και άλλες πολλές επιτυχίες. Γνωστός επίσης και για το γεγονός, ότι μπορεί να αλλάζει την φυσική του κατάσταση για τις ανάγκες των ρόλων που υποδύεται. Στην ταινία The Fighter υποδύεται τον Ντίκι Έκλαντ, έναν πρώην μποξέρ, ο οποίος πλέον προπονεί τον μικρότερο σε ηλικία ετεροθαλή αδελφό του και αποτελεί το καμάρι της εργατικής τάξης του Λόουελ. Τα μεγαλεία του παρελθόντος έχουν περάσει και ο ίδιος αλλά και η οικογένειά του βυθίζονται στον εφιάλτη της εξάρτησής του από τα ναρκωτικά. Πραγματικά μια μαγευτική ερμηνεία από τον υπερταλαντούχο Chistian Bale, ο οποίος μας αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι είναι ένας ηθοποιός παγκοσμίου βεληνεκούς και φήμης και ότι δεν πρέπει ποτέ να το αμφισβητήσουμε αυτό.
ΝΟΥΜΕΡΟ 8
Tim Robbins (Mystic River) 2003
Ο Tim Robbins ενσαρκώνει τον Dave Boyle, έναν άνθρωπο που έπεσε στα χέρια αδίστακτων παιδεραστών στην νεαρή του ηλικία. Αυτό το τραύμα το κουβαλάει για την υπόλοιπη ζωή του και θα κρίνει τα γεγονότα της ταινίας. Ο Tim Robbins δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Ο τραυματισμένος εαυτός του, η αξιολύπητη παρουσία του στον χώρο, ο τρόπος που αντιδρά στα ερεθίσματα και στα αγγίγματα των άλλων είναι τόσο ρεαλιστικός που χάνεσαι μέσα στην ερμηνευτική τελειότητα του Tim Robbins.
ΝΟΥΜΕΡΟ 7
Jared Leto (Dallas Buyers Club) 2013
Μπορεί ο Leto να απέτυχε ως Joker αλλά αυτό δεν τον καθιστά έναν κακό ηθοποιό. Με αρκετές επιτυχίες στο ιστορικό του και με αποκορύφωμα φυσικά το Dallas Buyers Club, ο Leto είναι ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του Hollywood αυτή τη στιγμή. Η Rayon είναι ο ρόλος του στην ταινία, μία transgender γυναίκα που πάσχει από AIDS και έχει εθισμό στην κοκαΐνη. Μία από τις πιο δυνατές ερμηνείες του σινεμά και σίγουρα η καλύτερη του Leto. Χαρακτηριστική η σκηνή όπου η Rayon οδυρόμενη φωνάζει «I don't wanna die».
ΝΟΥΜΕΡΟ 6
Morgan Freeman (Million Dollar Baby) 2004
Περισσότερο σε ρόλο αφηγητή, ο Morgan Freeman ξεφεύγει από τα τετριμμένα μονοπάτια των υπόλοιπων υποψηφίων της λίστας. Ο Scrap λειτουργεί σαν σύμβουλος και ηθικός καθοδηγητής του πρωταγωνιστή και βοηθάει τον θεατή να καταλάβει την πλοκή. Ομολογουμένως, ο ρόλος δεν ήταν απαιτητικός, αλλά χωρίς τον Scrap η ταινία θα είχε πολλά κενά, οπότε δεν γινόταν να μην συμπεριληφθεί.
ΝΟΥΜΕΡΟ 5
Sam Rockwell (Three Billboards outside Ebbing, Missouri) 2017
Εξαιρετικός. Μία λέξη φτάνει. Το βάρος του απαιτητικού ρόλου του αστυφύλακα Jason Dixon έπεσε στους ώμους του και πραγματικά ο Rockwell το σήκωσε. Ο Dixon είναι ένας αστυνομικός, παραιτημένος από κάθε προσδοκία, ευέξαπτος, σκληρός, τεμπέλης και βίαιος. Δεν διστάζει να χτυπήσει όποιον δεν του δείχνει σεβασμό και δεν αναγνωρίζει την δύναμη της εξουσίας που του δίνεται. Μέσω πολλών συγκυριών ο Dixon αποφασίζει να αλλάξει, να ζητήσει συγχώρεση από τους ανθρώπους που έβλαψε και να επανορθώσει. Η συγκλονιστική ερμηνεία του Rockwell έδωσε άλλον αέρα στην ταινία και ανέδειξε τον ίδιο μέσα από ένα πολύκροτο καστ με τους Frances McDormand και Woody Harrelson.
ΝΟΥΜΕΡΟ 4
Javier Bardem (No Country for Old Men) 2007
Είσαι στον δρόμο. Σου κάνουν νόημα να σταματήσεις. Είναι ένας τύπος. Σταματάς. Τον κοιτάς καλύτερα. Περίεργο μαλλί και κορμοστασιά. Αλλά αυτό που σου κεντρίζει την προσοχή είναι το βλέμμα του. Κενό. Άδειο. Ψυχρό και ψυχωτικό. Και τότε τον ακούς να λέει «I need you to step out of the car, sir». Anton Chigurh, ο δολοφόνος που σκοτώνει γυρνώντας ένα νόμισμα. Κορώνα ή γράμματα; Το πέτυχες; Την γλίτωσες. Δεν το πέτυχες; Μάλλον θα καταλήξεις μαζί με τα προηγούμενα θύματα του Anton Chigurh. Ο Bardem έκανε τόσο καλή δουλειά που μια ομάδα ψυχολόγων είπαν ότι η ερμηνεία του άγγιζε τα όρια της ψυχοπάθειας και ότι ο Anton Chigurh ήταν ο πιο ρεαλιστικός κινηματογραφικός ψυχοπαθής που υπήρξε ποτέ στον κινηματογράφο. Το ερώτημα όμως παραμένει και ο Anton Chigurh θέλει μια απάντηση και μάλιστα γρήγορα. Κορώνα ή γράμματα;
ΝΟΥΜΕΡΟ 3
Heath Ledger (The Dark Knight) 2008
Εδώ σιωπούμε. Πρώτον γιατί ο ηθοποιός Heath Ledger δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας και δεύτερον γιατί η ερμηνεία του έμεινε χαραγμένη στις μνήμες όλων. Ο Heath Ledger σημάδεψε τον ρόλο του Joker για πάντα, ταρακούνησε συθέμελα την βιομηχανία ταινιών με Σούπερ Ήρωες, υπήρξε ο πρώτος ηθοποιός που έλαβε Όσκαρ ενσαρκώνοντας ήρωα από κόμικ και ήταν ο μοναδικός «κακός» που όντως ήθελε μια αλλαγή... προς το καλύτερο, αλλά με τον λάθος τρόπο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε εδώ...
ΝΟΥΜΕΡΟ 2
J. K. Simmons (Whiplash) 2014
Τι δουλειά έχει ο J. Jonas Jameson του σκηνοθετικού σύμπαντος του Sam Raimi στην αείμνηστη τριλογία του Spiderman, σε μια ταινία με μουσική, δυναμισμό, άγχος και εμμονές; Πώς γίνεται από τις ατάκες «I want pictures of Spiderman» και «Quick Parker, take a picture», να το γυρνάς σε ατάκες «If you deliberately sabotage my band, I will gut like a pig» και «There are no two words in the English language more harmful than good job». Κι όμως γίνεται. Ο J. K. Simmons απέδειξε ότι άξιζε όσο τίποτε άλλο το Χρυσό Αγαλματίδιο σε μία χρονιά όπου οι συνυποψήφιοί του στα Όσκαρ ήταν οι Ethan Hawke (Boyhood), Edward Norton (Birdman or The unexpected virtue of ignorance), Mark Ruffalo (Foxcatcher) και Robert Duvall (The Judge). Μια χρονιά που τα Βραβεία Β' Ανδρικού Ρόλου είχαν υψηλότερο ανταγωνισμό σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Ο J. K. Simmons υποδύεται τον Terence Fletcher, έναν καθηγητή μουσικής στο Ωδείο του Schaffer. Οι μέθοδοι του διαφέρουν από αυτές των άλλων δασκάλων και πάντα φροντίζει να καλλιεργεί ένα αίσθημα συνεχούς φόβου στους μαθητές του. Ο Fletcher σαδιστικός και αδίστακτος, δεν συμβιβάζεται με κάτι λιγότερου του καλύτερου, δεν συγχωρεί λάθη και το μάθημά του είναι ένα εκρηκτικό κοκτέιλ βίας, εκφοβισμού, πίεσης πέραν παντός ορίου και άγχους. Ένας απαιτητικός ρόλος που ο J. K. Simmons έφερε εις πέρας με τρομερή επιτυχία. Σίγουρα μια από τις τρομερότερες ερμηνείες στην ιστορία του κινηματογράφου, που θα σας κόψει την ανάσα.
ΝΟΥΜΕΡΟ 1
Christoph Waltz (Inglourious Basterds) 2009
Ξεκινήσαμε με Waltz και τελειώνουμε με Waltz. Δεν υπάρχουν λόγια για την ερμηνεία του στην ταινία Άδοξοι Μπάσταρδη. Ο άνθρωπος απογείωσε την ταινία-έπος του Quentin Tarantino, δίνοντας σάρκα και οστά σε έναν από τους καλύτερους villain characters της ιστορίας. Ο Waltz ενσαρκώνει τον Συνταγματάρχη των Ναζί Hans Landa, ευρέως γνωστό ως The Jew-Hunter (κυνηγός Εβραίων), ο οποίος αρέσκεται στο κυνήγι, την διαδικασία εύρεσης και εξαφάνισης Εβραίων. Οι κινήσεις του, οι ατάκες του (That's a bingo!), το σαλεμένο του βλέμμα, το παρανοϊκό γέλιο του και η εξαιρετική του αντίληψη και εξυπνάδα του, τον καθιστούν φόβο και τρόμο στα μάτια των μελών της Inglourious Basterds αλλά των θεατών. Οι ευγενικοί του τρόποι και το γεγονός ότι παρά την Ναζιστική και αιμοδιψή φύση του μοιάζει άνθρωπος με μόρφωση, σίγουρα τον καθιστά έναν από τους πιο καλά δομημένους χαρακτήρες του κινηματογράφου. Ο Waltz για τις ανάγκες του ρόλου μίλησε σε τέσσερις διαφορετικές γλώσσες, ιταλικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά. Ο ηθοποιός μέσα από αυτήν την ερμηνεία ανέβασε τον πήχη της υποκριτικής ακόμα πιο ψηλά, ανοίγοντας κι άλλο τα μάτια και αυτιά νέων ηθοποιών και σκηνοθετών. Επάξια ο Christoph Waltz βρίσκεται στην πρώτη θέση και θεωρώ ότι θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιος που θα τον εκθρονίσει.