Τί είναι ευτυχία;
Γράφει για το PhyloSofia ΟΝ η Φισεριστίνα Λάγκερ, φοιτήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικ΄ής Εκπαίδευσης στο ΕΚΠΑ...
@Φισεριστίνα Λάγκερ
Ευτυχία, ευτυχία..... Πόσες φορές έχουμε πει αυτή την λέξη, πόσες φορές την έχουμε ευχηθεί σε αγαπημένα μας πρόσωπα, πόσες φορές έχουμε ανοίξει συζητήσεις για την ευτυχία και πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί αν την έχουμε αγγίξει ή αν τελικά είναι κάτι άπιαστο και ουτοπικό, στο οποίο άδικα ελπίζουμε;
Η ευτυχία, θα έλεγα, είναι προσωπική υπόθεση και προσδιορίζεται με διαφορετικούς όρους και προϋποθέσεις για τον καθένα. Η ευτυχία για μένα μπορεί να είναι η χαρά που βλέπω στα πρόσωπα των άλλων, όταν κάνω κάτι που μπορεί να τους χαρίσει χαμόγελα και να τους ανεβάσει τη διάθεση, ενώ είχαν μια δύσκολη μέρα ή ευτυχία για μένα μπορεί είναι να περνάω χρόνο με αγαπημένα άτομα όπως οι φίλοι και η οικογένεια μου. Για κάποιον άλλον ευτυχία μπορεί να είναι η εργασία που κάνει, ή τα ταξίδια, ή η μουσική, ο χορός, το τραγούδι, τα αθλήματα , τα ζώα ή ακόμη και υλικά αγαθά όπως χρήματα καθώς και ρούχα, παπούτσια και διάφορα άλλα πράγματα που μπορείς να εξασφαλίσεις με τη βοήθεια των χρημάτων. Ότι και αν είναι αυτό που κάνει τον καθένα ευτυχισμένο, το σίγουρο είναι ότι του προκαλεί πληρότητα και χαρά.
Όμως αυτά τα συναισθήματα που προκαλεί η ευτυχία, είναι μόνιμα ή προσωρινά; Μπορούμε να είμαστε πάντα ευτυχισμένοι; Δηλαδή είναι μια σταθερή κατάσταση που διαρκεί πολύ ή μήπως η ευτυχία κρατάει λίγο; Πολλές φορές, διαρκεί, ίσως και λιγότερο, από όσο θα θέλαμε, γεγονός που μας απογοητεύει και μας προκαλεί λύπη, γιατί τότε νιώθουμε κενοί και ότι κάτι μας λείπει, σαν κάτι να μη φτάνει και να νιώθουμε το αίσθημα ότι θέλουμε και κάτι παραπάνω. Αυτή η απουσία, αυτή η ανάγκη για το κάτι παραπάνω, μπορεί να θεωρηθεί, πολλές φορές ως απληστία. Εδώ, να ξεκαθαρίσω ότι δεν είναι ποτέ κακό να θέλουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας και να θέσουμε στόχους και να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο και να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας τον ίδιο και να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις. Όταν, όμως τα έχουμε κάνει όλα αυτά και πάλι αισθανόμαστε ένα κενό, μια μεγάλη τρύπα μέσα μας , τότε πρέπει να αναρωτηθούμε μέσα μας κάποια σημαντικά πράγματα! Δηλαδή, εάν έχουμε την υγεία μας σωματική και ψυχική και εμείς και τα αγαπημένα μας άτομα, κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν, έχουμε άτομα δίπλα μας και μας στηρίζουν και προσπαθούμε να κάνουμε την κάθε μέρα μας πιο όμορφη, τότε είμαστε ευτυχισμένοι και δε το ξέρουμε. Και αυτό γιατί , πολλοί άνθρωποι εκεί έξω δεν έχουν φαγητό, σπίτι, ζουν μόνοι δίχως να έχουν κάποιον να μιλήσουν ( και δε ζητούν πολλά παρά μονάχα έναν άνθρωπο να τους καταλαβαίνει και να τους νοιάζεται), έχουν αρρώστιες σοβαρές, βιώνουν καταστάσεις πολέμου, βία σωματική, ψυχολογική και πολλές άλλες καταστάσεις οι οποίες τους προκαλούν τεράστια τραύματα στην ψυχή και την καρδιά. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, εύχονται να είχαν τα μισά από αυτά που έχουν κάποιοι άνθρωποι που αναφέραμε προηγουμένως για να είναι ευτυχισμένοι, και θα ξαναπώ τα μισά!!
Γιατί λοιπόν, να είμαστε μίζεροι, αντί να είμαστε ευγνώμονες που ξυπνάμε κάθε πρωί και έχουμε την ευκαιρία να δούμε άλλη μια μέρα τα αγαπημένα μας άτομα, να τους μιλήσουμε ,να γελάσουμε, να συναναστραφούμε με κόσμο, να φάμε ένα αγαπημένο μας φαγητό, να πιούμε, να βγούμε έξω, να διασκεδάσουμε ; Γιατί να μη βλέπουμε ότι έχουμε ένα σπίτι, φαγητό, ρούχα ή ακόμη και αν δε τα έχουμε δεδομένα, παλεύουμε και εργαζόμαστε γι αυτά και προσπαθούμε; Ακόμα και οι μάχες που δίνουμε για την καθημερινή μας διαβίωση, θα πρέπει να μας χαροποιούν και όχι να μας μιζεριάζουν γιατί ξέρουμε ότι εμείς προσπαθήσαμε! Και αν μέσα σε όλες αυτά που προανέφερα, αν υπάρχουν πράγματα που δε σας γεμίζουν ή σας φθείρουν και σας στερούν την ευτυχία, περιορίστε τα ή και σταματήστε τα. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κάνουμε πράγματα που δε τα αισθανόμαστε και τα κάνουμε απλά για να τα κάνουμε ή γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή! Δεν είναι εύκολο, είναι δύσκολο, πολλές φορές χρονοβόρο, επίπονο, με απώλειες δυνάμεων, πολλές φορές και ανθρώπων οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν στην αίσθηση του να τα παρατήσουμε και να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Ωστόσο, τίποτε σε αυτή τη ζωή δεν είναι ακατόρθωτο αν παλεύουμε διαρκώς και προσπαθούμε. Όσο προσπαθούμε, τόσο καλύτερα νιώθουμε και ακόμη και αν δε πετύχουμε όσο, ίσως θα θέλαμε, ξέρουμε ότι έχουμε βάλει το 100%.
Φυσικά, να τονίσω εδώ, ότι το να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε αποτελεί μια σημαντική βάση, η οποία θα μας βοηθήσει σιγά σιγά να χτίσουμε την ευτυχία ή το δρόμο προς την ευτυχία, μάλλον προς τις ευτυχισμένες στιγμές. Η αποδοχή και η αγάπη του εαυτού μας έιναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο το οποίο δε θα το θίξω τώρα, αλλά είναι σημαντικό για την προσωπική και εσωτερική μας ισορροπία η οποία μας προσφέρει τη γαλήνη, απαραίτητο συστατικό της ευτυχίας!!! -Βέβαια το να μας αποδεχτούμε και να μας αγαπήσουμε και να βρούμε τι μας χαρίζει την ευτυχία, αποτελεί ένα χρόνιο ταξίδι το οποίο μπορεί να διαρκέσει και όλη μας τη ζωή ,αλλά αξίζει τον κόπο-.
Κλείνοντας, θα έλεγα, ότι η ευτυχία, είναι όπως έχει πει και η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ , αλησμόνητες χαρούμενες στιγμές , στιγμές που δε θα ξεχάσουμε ποτέ και θα μείνουν πάντα χαραγμένες μέσα μας. Ανεξαρτήτως τι είναι ευτυχία για τον καθένα και πως την ορίζει, εγώ θα έλεγα ότι η ευτυχία βρίσκεται δίπλα μας, κοντά μας , πολλές φορές και μέσα μας, οπότε αντί να τη ψάχνουμε και να επιδιδόμαστε στο κυνήγι της, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ,είναι να «κοιτάξουμε» διεισδυτικά γύρω μας αλλά και εμάς και να δούμε ότι αντανακλούμε και αντικατοπτρίζουμε όλα όσα μας κάνουν πλήρεις και γεμάτους.
Αρκεί, λοιπόν, να ψάχνουμε μέσα μας και να κάνουμε αυτά που μας ευχαριστούν αλλά και αυτά που θέλουμε, παίρνοντας ρίσκα, τολμώντας και ξεπερνώντας τον εαυτό μας. Άλλωστε διαδρομή για την ευτυχία δεν υπάρχει, μιας και τελικά η ίδια η διαδρομή είναι η ευτυχία!!!