Παρουσίαση βιβλίου: Ένα φιλί από τον κύριο Φιτζέραλντ

Γράφει για το PhyloSofia ΟΝ η Ελένη Ραφαήλ, φοιτήτρια Κοινωνικ΄ής Ανθρωπολογίας στην Αθήνα...
Τα μυθιστορήματα που αναφέρονται σε εποχές διαφορετικές από τον δικό μας χρόνο ανάγνωσης και περιλαμβάνουν έγκυρες ιστορικές πληροφορίες που διαπλέκονται αρμονικά με την πλοκή κερδίζουν πάντα extra λογοτεχνικούς πόντους (βλ. το άρθρο για το βιβλίο Σάσενκα, του Simon Montefiore).
Για το βιβλίο που θα παρουσιαστεί παρακάτω οι λεπτομέρειες σχετικά με την εποχή δεν συγκεντρώνονται γύρω από συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, αλλά από τη γενικότερη κοινωνική κατάσταση όπως αυτή είχε διαμορφωθεί και σχολιαζόταν και από την έντυπη ενημέρωση της εποχής. Πρόκειται για το βιβλίο "Ένα φιλί από τον κύριο Φιτζέραλντ", της Natasha Lester. Στην Νέα Υόρκη του 1922 η Έβελιν, μία νέα κοπέλα από την Αγγλία, αποφασίζει το ασύλληπτο, ακόμα και προσβλητικό για εκείνη την εποχή: να γίνει γιατρός. Εάν ζούσε στην δική μας εποχή, η οικογένειά της θα ήταν περήφανη. Τότε όμως, αυτή η απόφαση ισοδυναμούσε με αυτοκαταστροφή με συνέπειες που θα συμπαρέσυραν και γονείς και αδέρφια στον κοινωνικό εξευτελισμό και που στο άκουσμά της προκαλούσε ταραχή, ειρωνεία, ακόμα και θυμό. Αρχικά η μητέρα της πρωταγωνίστριας, προερχόμενη από την προηγούμενη γενιά και μεγαλωμένη σύμφωνα με την βικτωριανή ηθική και τα αντίστοιχα γυναικεία πρότυπα, θεωρεί αδιανόητο για μία γυναίκα να θέλει κάτι άλλο στην ζωή της πέρα από έναν πλούσιο γάμο που θα την εξασφαλίσει και το χτίσιμο του κοινωνικού προφίλ της πιστής συζύγου που φτιάχνει εργόχειρα και της οικοδέσποινας που οργανώνει τις καλύτερες συγκεντρώσεις. Ο πατέρας της, παρόλο που ο ίδιος τυγχάνει γιατρός και μάλιστα γυναικολόγος, ειδικότητα που ενδιαφέρει και την ίδια την πρωταγωνίστρια, θεωρεί πως η κόρη του δεν είναι ικανή για κάτι τέτοιο επειδή είναι γυναίκα και άρα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις αυστηρές επιταγές της επιστήμης, πόσω μάλλον της ιατρικής που μέχρι τότε ήταν ανδροκρατούμενη. Την ίδια άποψη έχουν και οι καθηγητές στους οποίους απευθύνεται η Έβελιν ακόμη και μετά την επιτυχή εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο Columbia, όπου μαζί με τους άνδρες φοιτητές την αντιμετωπίζουν σαν πλάσμα κατώτερων ικανοτήτων και την περιορίζουν σε αρκετά πρακτικά κομμάτια της εκπαιδευτικής