Οι Επαναστάτες του πληκτρολογίου
Γράφει για το PhyloSofia On ο Στέφανος Βουτσάς, φοιτητής Κλασσικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ...
Οι σύγχρονες τεχνολογίες υλοποιούν τις δυνατότητες έκφρασης της νεανικής αμφισβήτησης. Η αμφισβήτηση συνάδει με τη νεανική ψυχή και διερευνάται αν μπορεί να εκφραστεί διαδικτυακά.
Δεδομένη θεωρείται η αρωγή των νέων τεχνολογιών προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτή συνίσταται στην παρεχόμενη ελευθερία έκφρασης, στη δυνατότητα για διαμόρφωση οργανωμένης άποψης σχετικά με τα παγκόσμια τεκταινόμενα και στην προσφερόμενη άμεση με την επιστημονική γνώση, η οποία διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες, διευκολύνοντας τη διαμόρφωση άποψης.
Ταυτόχρονα, όμως το διαδίκτυο ναρκοθετεί την αμφισβήτηση. Ένα συνηθισμένο φαινόμενο είναι τα πομπώδη κατηγορητήρια προς όλες τις κατευθύνσεις, που όμως δε συνοδεύονται από προτάσεις αντιμετώπισης των κακώς κειμένων. Επιπλέον, η υπερπληθώρα μηνυμάτων εμποδίζει την κριτική τους επεξεργασία και τη διαμόρφωση άποψης. Ακόμη, μέσω μηνυμάτων που προβάλλονται εν πολλοίς από το διαδίκτυο καλλιεργείται μια νοοτροπία απόλυτης εμπιστοσύνης στα επιβαλλόμενα πρότυπα, αδιαφορίας για το συνάνθρωπο και παντελούς έλλειψης διάθεσης, εναντίωσης στο κατεστημένο.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά την έλευση του μνημονίου και την κρίση που μαστίζει την Ελληνική κοινωνία, έχουμε το φαινόμενο μια νέας τάξης επαναστατών τους αποκαλούμενους «επαναστάτες του πληκτρολογίου». Άτομα ορεξάτα για μεγάλα λόγια που ξεσπαθώνουν την οργή τους ανάμεσα σε likes, comments και blocks. Ξεγελάνε την απόγνωση και τον θυμό τους με κατηγορητήρια, εικονικά δικαστήρια και εκτελεστικά αποσπάσματα ενώ στην καθημερινότητα ζουν μέσα στον ξεπεσμό και την κατάθλιψη που ζει και η υπόλοιποι Ελληνική κοινωνία.
Τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης δεν πρέπει ούτε υποτιμούνται αλλά ούτε να υπερεκτιμούνται όπως ακριβώς συμβαίνει και με όλα τα υπόλοιπα εργαλεία. Το κακό όμως είναι ότι μεγάλη μερίδα των ανθρώπων που κινούνται μέσα σε αυτά αναλώνουν όλη την αγωνιστικότητα, δημιουργικότητα και επαναστατικότητα τους πατώντας ένα πληκτρολόγιο και αυτό γιατί είναι πιο εύκολο, ξεκούραστο και κυρίως πολύ πιο ακίνδυνο. Οι νέοι αυτοί άνθρωποι δεν είναι ούτε ανίκανοι, ούτε απάτριδες αλλά τους λείπει το τσαγανό, το θάρρος και η πίστη. Η μεγάλη πλειοψηφία των επαναστατών του διαδικτύου παραμένουν δειλοί και άτολμοι που αναμένουν από κάποιους άλλους να ξεσηκωθούν και να βγάλουν το φίδι από την τρύπα ενώ οι ίδιοι θα παρακολουθούν με ασφάλεια από μακριά θα κριτικάρουν και θα κάνουν τις παρατηρήσεις τους.
Ο μέσος Έλληνας αλλά κυρίως ο επαναστάτης του πληκτρολογίου ενεργοποιείται από πολύ δύσκολα μέχρι καθόλου. Δεν εγκαταλείπει την θαλπωρή του γραφείου του για να 'μπλέξει σε περιπέτειες'. Αυτά δεν είναι για αυτόν, είναι για άλλους. Η φωνή του βουβή όσο και αν αυτή ενώνεται με τις φωνές εκατοντάδων άλλων μέσα στο διαδίκτυο, ο χτύπος του πατήματος εκατοντάδων πλήκτρων είναι πολύ λίγος για να σπάσει τα δεσμά της τυραννίας, της υποτέλειας και της κατοχής. Η κατάσταση στην πατρίδα είναι τόσο σοβαρή που δεν ανατρέπεται από like, πύρινους λόγους και αναρτήσεις. Το παραμύθι για τον 'μαϊμού' επαναστάτη θα συνεχίζεται όσο ακόμη υπάρχουν χρήματα για μια σύνδεση στο Internet. Μετά το παραμύθι θα τελειώσει αλλά στο τέλος αυτού του παραμυθιού δεν θα έχουν ζήσει αυτοί καλά ούτε εμείς καλύτερα.
Πως μπορεί να επιτευχθεί η υπέρβαση αυτών των εμποδίων; Η υπέρβαση αυτή φυσικά συμπεριλαμβάνει την διαμόρφωση και έκφραση τεκμηριωμένης άποψης, αλλά το κύριο σημείο είναι η αποτίναξη της νοοτροπίας που επιβάλλει την αδράνεια μπροστά στον Η/Υ. Αυτό προϋποθέτει μία ευαισθητοποίηση απέναντι στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, η οποία επέρχεται με ποιοτικά πνευματικά ερεθίσματα, τα οποία συγχρόνως τροφοδοτούν την αγωνιστικότητα και εν τέλει προετοιμάζουν το έδαφος για δυναμικές διεκδικήσεις εκ μέρους της νεολαίας.