ΝΑ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ!!! ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ Ή ΜΗΠΩΣ ΔΕ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΕ;
Γράφει για το PhyloSofia ΟΝ η Φισεριστίνα Λάγκερ, πτυχιούχος του Τμήματος Παιδαγωγικής Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ...
@Φισεριστίνα Λάγκερ
Πολλές φορές, στη ζωή μας, έχουμε αναρωτηθεί αν θα πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας ή όχι. Ιδιαίτερα, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, η ερώτηση αυτή διαρκώς μας τριβελίζει το μυαλό! Να δείξω αυτό που είμαι, θα είμαι αρεστός /ή , αποδεκτός/ή ή να προσποιηθώ κάτι άλλο μόνο και μόνο για να με «αγαπήσουν» και να με δεχτούν οι άλλοι» ;
Η αγωνία της αποδοχής από τους άλλους είναι κάτι που ενυπάρχει σε πάρα πολλούς ανθρώπους. Δε θα ήθελα να πω σε όλους γιατί υπάρχουν και εκείνα τα άτομα, τα οποία τα θαυμάζω, που ο, τι και αν γίνει, δείχνουν την πραγματική πλευρά του εαυτού τους, χωρίς να τους νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Αυτούς τους ανθρώπους που το έχουν έμφυτο και δε το κατακτάνε κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τους συγχαίρω γιατί είναι πολύ δύσκολο να μη σκέφτεσαι τι θα πουν οι άλλοι ή μήπως δεν είναι;
Η αλήθεια είναι ότι από πολύ μικρούς μας μεγαλώνουν με τέτοιο τρόπο, ώστε πάντα να μας ενδιαφέρει η γνώμη του άλλου, τόσο που μερικές φορές μπορεί να επηρεάζει καθοριστικά την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα μας. Όταν, λοιπόν, πάντα νοιαζόμαστε για το τι θα πει η μαμά, ο μπαμπάς, οι φίλοι, οι συγγενείς και ελάχιστα υπολογίζουμε το τι θέλουμε εμείς, τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Προβλήματα με την έννοια, ότι αρχίζουμε να υιοθετούμε ρόλους, συμπεριφορές και στάσεις που δε μας ταιριάζουν, μόνο και μόνο για να είμαστε αρεστοί. Και ίσως θα το καταλάβαινα, αν αυτό γινόταν σε λογικά πλαίσια, όμως πολλές φορές μπορεί να επηρεαστούμε και από το τι θα πει ένας άγνωστος. Τόσο πολύ, έχει ριζώσει στις καρδιές και στις ψυχές μας, η επιρροή των άλλων. Μάλιστα, μερικές φορές, τόσο πολύ, που ξεχνάμε τι θα λέγαμε εμείς, τι θα κάναμε εμείς, τι θα σκεφτόμασταν εμείς, και γινόμαστε κάποιοι άλλοι, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε αρκετές φορές.
Και εδώ θα έλεγε κάποιος, μα καλά τα λες με τους αγνώστους ότι δε θα έπρεπε να μας επηρεάζουν, όμως με τους γονείς, με τους φίλους τι γίνεται; Σε καμία περίπτωση δε λέω να μη λαμβάνουμε υπόψη τη γνώμη των αγαπημένων μας ατόμων, οι οποίοι συχνά μπορούν να έχουν δίκιο στα λεγόμενα τους με τα οποία θέλουν να μας συμβουλεύσουν και να μας διευκολύνουν, πιθανώς. Όμως, και πάλι η γνώμη τους, δε θα πρέπει να μας επηρεάζει τόσο ώστε να αλλοιώνουμε την προσωπικότητα μας και να λαμβάνουμε αποφάσεις που ναι μεν κάνουν τους άλλους ευτυχισμένους, αφήνουν όμως εμάς δυστυχισμένους ή απαθείς.
Οφείλουμε στον εαυτό μας, να κάνουμε πράγματα για εμάς, που θα ωφελούν εμάς που θα μας κάνουν να χαμογελάμε, να είμαστε ευτυχισμένοι, ακόμα και όταν οι άλλοι, ακόμα και οι δικοί μας δε συμφωνούμε πάντα ή δε καταλαβαίνουν γιατί συγκεκριμένα πράγματα μας κάνουν ευτυχισμένους.
Φυσικά, όλα αυτά θεωρητικά είναι πολύ εύκολα, όμως στην πράξη δυσκολευόμαστε να τα εφαρμόσουμε γιατί πρακτικά σκεφτόμαστε τις πράξεις μας , τα συναισθήματα των άλλων από τις πράξεις μας και πόσο αρνητικά τους επηρεάζουν και κάπως έτσι ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος που δεν τελειώνει ποτέ! Όμως μήπως σκεπτόμαστε υπερβολικά τα πάντα και τα αναλύουμε τόσο και υποθέτουμε και φανταζόμαστε και φτιάχνουμε σενάρια με τέλη που δίνουμε και πλάθουμε εμείς, χωρίς να ξέρουμε τη γνώμη των άλλων και αγνοούμε την άλλη πλευρά; Καμιά φορά χανόμαστε τόσο στις σκέψεις μας και καταδικάζουμε συμπεριφορές, συναισθήματα και στάσεις, χωρίς πάντα να ξέρουμε αν οι άλλοι συμφωνούν ή νιώθουν, όπως εμείς φανταζόμαστε ότι αισθάνονται και νιώθουν. Η υπεράναληση , σίγουρα σε βοηθάει να κατανοήσεις καλύτερα τον εαυτό σου, μετά από ένα σημείο, όμως σε φρενάρει και σε σταματά από πράξεις, μιας και διακατέχεσαι από τον φόβο της αποτυχίας ή της απογοήτευσης. Και έτσι δε πράττεις, μένεις στις σκέψεις, δεν εκφράζεσαι, δείχνεις κάτι άλλο και τελικά δεν είσαι χαρούμενος.
Όμως όσο και αν αναλύουμε -δε ξέρω για εσάς, αλλά εγώ το κάνω υπερβολικά και πολλές φορές με έχει σταματήσει από το να κάνω πράγματα, οπότε προσπαθώ και εγώ να το αποβάλλω ή έστω να το περιορίσω κάπως- όταν τελικά απελευθερωθούμε και δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, νομίζω τότε θα νιώσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι Και το λέω εμπειρικά διότι προφανώς και εγώ έχω προσπαθήσει να είμαι αποδεκτή σε συγγενείς, φίλους ή νέα άτομα ή ομάδες ατόμων, προκειμένου να κάνω καλή εντύπωση, όχι απαραίτητα προσποιούμενη κάτι που δεν είμαι αλλά ίσως να εμφανίζομαι σύμφωνη με όσα λένε και να μην καταθέτω την προσωπική μου άποψη και να μη λέω αυτό που σκέφτομαι, το οποίο μπορεί να 'ναι και διαφορετικό από αυτό που υποστηρίζουν. Και αυτό το κάνω και γενικά ένα ποσοστό ανθρώπων το κάνουμε γιατί θεωρούμε το ότι να είμαστε διαφορετικοί είναι κακό, είναι άσχημο και ότι ίσως θα πρέπει να μοιάζουμε και να είμαστε ίδιοι με τους άλλους για να μας αγαπάνε και να μας αποδέχονται.
Η ανάγκη για αγάπη και αποδοχή, μας κάνει είτε να μη φανερώνουμε τον εαυτό μας είτε να υποκρινόμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είμαστε, γιατί πολλές φορές μας υποτιμάμε και δε θεωρούμε ότι είμαστε αρκετοί να μας αγαπήσει ο άλλος και θα πρέπει να κάνουμε περισσότερα, να προσπαθήσουμε πιο πολύ, με αποτέλεσμα να αλλοιωνόμαστε και τελικά να χάνουμε τον εαυτό μας και να μη περνάμε ωραία, μιας και υπάρχει μια ασυμφωνία ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που εντέλει εκπέμπουμε!
Οπότε, αυτό που έχω να πω σε όλους εσάς αλλά και στον εαυτό μου (γιατί και εγώ ανεπίδεκτης μαθήσεως είμαι αλλά κάποια στιγμή θα βάλω μυαλό που θα πάει χαχαχαχα) είναι να είστε ο εαυτός σας με οποιοδήποτε κόστος. Να μη φοβάστε να είστε αυτό που είστε, ναι δε θα αρέσετε σε όλους, ενδεχομένως να απομακρύνεται κάποιους, στο τέλος όμως θα μείνουν αυτοί που είναι συμβατοί με εσάς και αυτοί που σας αγαπάνε γι' αυτό που ακριβώς είστε που ακόμη και ένα χαμόγελο σας είναι αρκετό για να τους φτιάξει τη διάθεση! Δε χρειάζεται να κρύβετε εσάς ή να υποκρίνεστε κάτι άλλο ή κάποιον άλλον γιατί εντέλει δε θα είστε ευτυχισμένοι και πραγματικά χαρούμενοι και η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην κάνετε τα πράγματα που θέλετε με τους ανθρώπους που θέλετε τη στιγμή που θέλετε! Οπότε να είστε εσείς, όπως και να έχουν τα πράγματα, και να σας αγαπάτε, να περνάτε χρόνο με τον εαυτό σας, να συνειδητοποιήσετε και να καταλάβετε πόσο υπέροχοι και ξεχωριστοί είστε! Αγαπήστε τον εαυτό σας, γνωρίστε τον καλύτερα και είναι σίγουρο ότι θα τον αγαπήσουν και οι άλλοι! Όμως μην αργείτε, γιατί ο εαυτός μας είναι ο άνθρωπος που πάντα θα είναι πλάι μας, όποτε αξίζει τη προσπάθεια να τον κατανοήσετε και να ασχοληθείτε μαζί του και να τον αφήσετε να εκδηλώνεται, να μην καταπιέζεται και να είναι ελεύθερος με τα καλά, τα κακά και τον διαρκή αγώνα ισορροπίας ανάμεσα στις πολλές εκφάνσεις και πλευρές του εαυτού σας. Άλλωστε όπως λένε:
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΑΞΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ!!!