Μια ιστορία <<ελπίδας>>
Γράφει για το PhyloSofia ON ο Βασίλης- Φρατζέσκος Σκούρτης, φοιτητής του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών στη Ρόδο...
@Βασίλης- Φρατζέσκος Κούρτης
Πριν αρχίσω θα θελα μέσα από αυτό το άρθρο να σου πω πως όσα προβλήματα έχεις να αντιμετωπίσεις άσε τα στην άκρη. Διάβασε την παρακάτω ιστορία και έχε ελπίδα. Δεν θα σου πω τώρα θα το δεις στο τέλος γιατί. Πάμε όμως σε μια παλιά ιστορία για να σε βοηθήσω να κατανοήσεις γιατί είμαι εδώ και στα λέω αυτά
<<Ελπίδα>> λένε το λιμάνι μου και σαλπάρω...
Αχχ... αυτός ο στίχος.... πόσα χρόνια με πάει πίσω...σε εκείνο το μακρινό 2015.
Οι σκέψεις μου εκείνο τον καιρό ήταν άσχημες... και ήμουν αδύναμος.... Άκουγα την λέξη ελπίδα. ΕΛΠΙΔΑ . Τί να ναι η ελπίδα αυτή άραγε αναρωτιόμουν. Ο καθένας έλεγα την διαμορφώνει αλλιώς μέσα στο μυαλό του. Έχω την δύναμη όμως αναρωτήθηκα ξανά. Κοίταξα τον εαυτό μου και ναι λέω τότε φωνάζοντας <<Πίστεψε το και θα το κάνεις>> και <<Έχε ελπίδα>>. Όταν είπα την λέξη ελπίδα ήρθε η ιδέα και γεννήθηκε. Η ιδέα αυτή αποτυπώθηκε στο χαρτί και στην καρδιά μου.
2016... Η χρονιά που πήρα την πρώτη θέση με ένα άλλο ποίημα σε έναν διαγωνισμό. Όταν έγινε αυτό θυμάμαι χαρακτηριστικά να λέω πως έχοντας ελπίδα μπορείς να κάνεις πολλά.
Ακόμα και το πιο ακατόρθωτο μπορεί να πραγματοποιηθεί. Τότε λοιπόν μετά από όλα αυτά η ελπίδα είχε πάρει μορφή και ήταν έτοιμη να με συντροφεύσει σε άλλον έναν διαγωνισμό.
2017.. Ένα χρόνο μετά πήρα δεύτερη θέση. Ικανοποίηση στο άπειρο. Είδα την ελπίδα μου να ζωντανεύει και να μου δίνει δύναμη.
Όμως αγαπητέ αναγνώστη που έφτασες ως εδώ το άρθρο αυτό δεν μιλάει για ένα βραβείο ποίησης, αλλά αναφέρεται σε εσένα. Ξέρεις όμως γιατί? Γιατί πολύ απλά μην πάψεις να ονειρεύεσαι. Μείνε το παιδί που ήσουν και ήλπιζες για ένα όμορφο αύριο. Πάντα να παλεύεις γι αυτό που αγαπάς και να πιστεύεις στον εαυτό σου.
Μέσα από αυτό το άρθρο άντλησε πως πρέπει να πιστεύεις. Πίστευε διότι σου αξίζει ένα καλύτερο αύριο. Πίστευε διότι αν πιστεύεις πως ήρθαν τα καλά στην ζωή σου τότε να ξέρεις πως τα καλύτερα έρχονται.
Σου πα στην αρχή έχε ελπίδα. Πλέον μετά από αυτά πιστεύω ότι σε βοήθησα να καταλάβεις γιατί πρέπει να ελπίζεις.
Παρακάτω παραθέτω το ποίημα και ελπίζω μέσα από τα λόγια αυτά να σε έβαλα σε σκέψεις πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και πάνω από όλα πίστεψε στα θέλω σου και στον εαυτό σου και που ξέρεις μια μέρα μπορεί να γίνουν πραγματικότητα
«...αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», θυμάμαι
τα παραμύθια τέλειωναν κι εγώ κοιμόμουν
κι έτσι της νύχτας το σκοτάδι δε φοβάμαι
δράκοι και λύκοι φθονεροί δε με ζυγώνουν.
Μεγάλωσα και έμαθα λέξεις να συλλαβίζω
κι αντί για παραμύθια, αλήθειες να διαβάζω
για όσα συμβαίνουν γύρω μου μαθαίνω και δακρύζω
πόλεμοι και νεκρά παιδιά και μέσα μου ουρλιάζω.
Που 'ναι αυτά που μου 'λεγαν πως όταν μεγαλώσω
όλα καλά θα ήτανε στον κόσμο τον ωραίο;
θα πιάσω μια καλή δουλειά, μεγάλος σαν θα νιώσω
με όσα βλέπω δίπλα μου, το μέλλον μου μοιραίο.
Όχι, εγώ δε ζήτησα κάποιον για να με σώσει
και για αντάλλαγμα αυτού το μέλλον μου να δώσω
θα το παλέψω μόνος μου κι ο,τι η ζωή μου δώσει
ίσως μ' ένα χαμόγελο κάποιο παιδί να σώσω.
Θέλει ψυχή, καρδιά και νου κι απόφαση μεγάλη
οι αδύναμοι κι όσοι πονούν θέληση να γεννήσουν
καθήμενοι δεν κέρδισαν τίποτα οι μεγάλοι
ας μας αφήσουνε εμάς κι όλα θα ξεκινήσουν.
Να ανάψει πάλι μέσα μας η σπίθα και θα αλλάξει
ο κόσμος που μαυρίσανε μόνο προς όφελός τους
κι από τη στάχτη ο Φοίνικας ψηλά πια θα πετάξει
το μέλλον μας στα χέρια μας και όχι πια δικό τους.
Αυτόν τον κόσμο εγώ δεν τον χαρίζω
Και τη ζωή στα χέρια μου θα πάρω
Τι κι αν μικρός, το ξέρω πόσο αξίζω
«ΕΛΠΙΔΑ» λένε το λιμάνι και... σαλπάρω.