Μαρξιστική Θεωρία: Το μεγάλο χτύπημα στον Καπιταλισμό
Γράφει για το PhyloSofia ΟΝ η Σοφία Σιμέλα Θωίδη, φοιτήτρια Κλασσικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ...
@Σοφία Σιμέλα Θωίδη
Η Μαρξιστική θεωρία εμφανίστηκε στην σκέψη του απλού πολίτη γύρω στο 1840 και περιστρέφεται γύρω από τις διατυπώσεις του κομμουνιστικού μανιφέστου, έτσι όπως το διαμόρφωσαν και το έπλασαν οι Μαρξ και Ένγκελς. Πιο συγκεκριμένα, έχει να κάνει με τις οικονομικές, πολιτικές, φιλοσοφικές, κοινωνικές και πολιτισμικές όψεις του προλετάριου. Η Μαρξιστική θεωρία βασίστηκε στην ανάλυση του ήδη υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος με σκοπό να αναδείξει τις ατέλειες και τις αδικίες του καπιταλισμού και να διαφωτίσει θέτοντας στο κέντρο του τον απλό, λαϊκό θα λέγαμε, πολίτη.
Το Κομμουνιστικό μανιφέστο είναι κατ' όψη και κατ' ουσίαν αντίθετο του αστικού σοσιαλισμού. Βασίζεται στον ουτοπικό σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, οι οποίοι οδηγούσαν σε προοδευτικές και μεγαλοφυείς προβλέψεις για το μέλλον της ανθρωπότητας. Η Μαρξιστική φιλοσοφία βασίζεται στον διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό, σε έναν κόσμο με άλλα λόγια διαρκούς και συνεχούς ιστορικής ανάπτυξης. Ο Ένγκελς είχε μιλήσει για το ότι η ιστορία ορίζεται από ηθελημένους νόμους. Η κοινωνική νομοτέλεια θα έφερνε την εξέλιξη της κοινωνίας, τόσο αβίαστα, σαν μια φυσικοϊστορική διαδικασία. Αυτή τη θέση υποστήριξε ακράδαντα ο Μαρξισμός. Για αυτό το λόγο υπογράμμιζε τη γνώση της κοινωνικής νομοτέλειας ως ένα ταξικό ζήτημα. Η παραδοχή της κοινωνικής νομοτέλειας από το Μαρξισμό με θεωρητική βάση τον νομοτελειακό χαρακτήρα θα οδηγούσε στην σοσιαλιστική επανάσταση, άρα και στη νίκη της κομμουνιστικής θεωρίας. Με διαφορετικά λόγια, ενδιαφέρεται όχι για το «είναι» τους, αλλά για το «κοινωνικό είναι» τους.
Ο Μαρξισμός στηριζόταν στην βάση του ότι οι δημιουργοί της ιστορίας είναι απλές λαϊκές μάζες. Ο ίδιος ο Μαρξ υποστήριξε πως ολόκληρη η ιστορία είναι μια μεταβολή της ανθρώπινης φύσης. Οι αντιφάσεις μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων και των παραγωγικών σχέσεων θα προκαλούσαν την επανάσταση και πιο συγκεκριμένα την προλεταριακή επανάσταση, η οποία θα ήταν προϊόν της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης. Αυτή η άποψη στηρίχθηκε και στο γεγονός πως οι αστικές σχέσεις παραγωγής αποτελούσαν φρένο των παραγωγικών δυνάμεων κατά τα χρόνια της μεγάλης βιομηχανίας.
Κατά αυτόν τον τρόπο οδηγούμαστε λοιπόν στην επανάσταση, της οποίας μοναδική προϋπόθεση είναι η έννοια και ο στόχος της απελευθέρωσης. Πρόκειται λοιπόν, για ένα ιστορικό φαινόμενο, καθώς θα διαλυόταν το υπάρχον κοινωνικοοικονομικό σύστημα.
Το Μανιφέστο είχε να κάνει με την μαρξιστική θεωρία της προλεταριακής επανάστασης, που είχε ως βασική της προϋπόθεση την ολόπλευρη ανάπτυξη των ατόμων. Μόλις η κομμουνιστική θεωρία ξεπέρασε τον ουτοπισμό μέσα από την ματιά του Μαρξισμού, απέκτησε και επιστημονική βάση. Η καπιταλιστική κοινωνία επομένως μετατρέπεται σε κομμουνιστική. Βασικά χαρακτηριστικά της κομμουνιστικής θεωρίας είναι τα εξής: αταξική, ακρατική, κοινωνική ιδιοκτησία συνεταιρισμένων παραγωγών, καθώς και η αναγκαία παγκόσμια συγχώνευση της πόλης με το χωριό. Βασική προϋπόθεση λοιπόν, όλων αυτών είναι ο μετασχηματισμός της ιδιοκτησίας, η κοινωνικής σχέση. Πρόκειται για την παραγωγή, η οποία περνά στα χέρια των συνεταιρισμών και τη σχέση των ατόμων απέναντι στο υλικό, στο προϊόν και στο όργανο εργασίας.
Αυτή η ριζική αλλαγή μπορεί να συμβεί μόνο βαθμιαία, μεταπερνώντας στην περίοδο μετάβασης από την ιδιωτική ιδιοκτησία στην κοινή ιδιοκτησία. Με άλλα λόγια, στην ιδιοκτησία των ισότιμων συνεταιρισμών παραγωγής, η οποία αποτελεί την οικονομική βάση της κομμουνιστικής κοινωνίας.
Κατά τον Κομμουνισμό οι άνθρωποι ασχολούνται με πολύμορφες
ασχολίες και αυτό σημαίνει την πολύπλευρη γνώση του ατόμου και όχι την
εξειδίκευση. Η διανομή των προϊόντων στην κοινωνία θα γίνεται με βάση τις
ανάγκες του καθενός προκειμένου να υπάρχει ισοτιμία ανάμεσα στον πληθυσμό.