Κριτική βιβλίου Faded Blue
Γράφει η Σοφία Σιμέλα Θωίδη, φοιτήτρια Κλασσικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ...
Ακολουθεί η κριτική που έχω γράψει για το βιβλίο Faded Blue. Μπορείτε να το βρείτε στην παγκόσμια εφαρμογή λογοτεχνίας, Wattpad.
Faded Blue: Συγγραφέας Ειρήνη Πατατανέ
Το Faded Blue είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα μυστηρίου που πλέκει μέσα στην υπόθεση του έντονα στοιχεία ρομαντισμού, δράματος και φυσικά δράσης. Μοιάζει με έναν πίνακα γεμάτο χρώματα καθώς υπήρξαν σκηνές που δεν κατάφερα να σιγουρευτώ εάν το βιβλίο το οποίο διάβαζα ήταν ένα έργο μυστηρίου, ρομαντισμού ή δράματος. Θα μπορούσα να ξεκινήσω από την αξεπέραστη πλοκή του, η οποία με κράτησε σε εγρήγορση σε όλη τη διάρκεια. Η πλοκή με το μυστήριο δολοφόνο του αδερφού της Ιφιγένειας και η συνακόλουθη κατηγορία της για αυτή τη δολοφονία βάζουν εμπρός στο τραπέζι του αναγνώστη ένα κουβάρι που δύσκολα μπορεί να ξεμπλεχτεί. Ο τρόπος με τον οποίο ξεκινάει η ιστορία μου θυμίζει έντονα την εκλεπτυσμένη γραφή της Agatha Christie, την οποία όμως εδώ συναντώ να διεκδικείται από διάφορα είδη μυθιστορήματος και όχι μόνο από εκείνο του μυστηρίου. Το δακτυλίδι αποτελεί εκείνο το κλειδί, αλλά και την ομολογιακή βόμβα για την εξιχνίαση του μυστηρίου.
Η πρώτη ύποπτος είναι η Ιφιγένεια, η αδερφή του θύματος, η οποία είναι μια φιγούρα που ένιωσα από την πρώτη στιγμή της αθωότητα της. Η πένα της συγγραφέως ήταν τόσο καλή στη σκιαγράφηση των ηρώων που από την αρχή ένιωσα τον πόνο και την πικρία της γυναίκας αυτής τόσο για τον χαμό του αδερφού της όσο και για τις κατηγορίες που της προσάρτησαν. Φαίνεται να είναι μια δυναμική γυναίκα που δεν διστάζει να σταθεί απέναντι ακόμα και στις Αρχές και να ομολογήσει την αλήθεια της, υποστηρίζοντας την αθωότητα της ως την τελευταία στιγμή. Ο στυγερός χαρακτήρας της μου θύμισε εκείνους τους χαρακτήρες που όλοι μας θαυμάζαμε σε ταινίες Γουέστερν και μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον! Η ψυχική της κατάσταση ήταν τσαλακωμένη, ωστόσο ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή δεν λύγισε εμπρός στην αδικία της πλεκτάνης που είχανε στήσει σε εκείνη ο Μεγάλος και η συνακόλουθη παρέα του.
Ο δυναμισμός της όμως, φαίνεται να χάνεται στη συνέχεια όταν λιποθυμά στο σπίτι του Ανδρέα και εκεί ήταν που η φιγούρα της μονίμως δυνατής και σκληρής γυναίκας πήρε ανθρώπινες διαστάσεις. Αυτή η αλλαγή, με την οποία μπόρεσα να ταυτιστώ περισσότερο και εγώ, ανέβασε τον ενδιαφέρον μου και κέρδισε ακόμα πιο πολύ την καρδιά μου! Δεν θα μπορούσα να μην ενστερνιστώ το αποκορύφωμα της υπομονής της ηρωίδας όταν πιο νιώθει κουρασμένη και αδικημένη, καθώς αναγκάζεται να πληρώσει άδικα στη φυλακή το έγκλημα που διέπραξε κάποιος άλλος. Η Ιφιγένεια για εμένα είναι μια γυναίκα σταθμός στην ανδρεία και το δυναμισμό της ανθρώπινης ψυχής και έτσι ακόμα και τη στιγμή που οι άμυνες και οι αντοχές τις φεύγουν εκείνη παραμένει στυλοβάτης ηρωισμού και παράδειγμα για εμένα.
Σύντομα καταφέρνει με τη στήριξη του Ανδρέα να σταθεί και πάλι στα πόδια της και αυτή τη φορά εκείνος να παραμερίζει όλους τους άλλους και να γίνεται σύμμαχος της. Ο άνδρας αυτός είναι ένας άλυτος γρίφος για εμένα. Ενώ προσπαθώ να τον ψυχολογήσω και να κατανοήσω τι άνθρωπος είναι και ποια η εμπλοκή του με τον Μεγάλο, πάντα πέφτω έξω και αυτό ήταν ένα στοιχείο που με τράβαγε με απίστευτη δύναμη να συνεχίσω να διαβάζω το βιβλίο! Ο Ανδρέας έχει όλα του τα φύλλα μαζεμένα ερχόμενος σε κόντρα με την Ιφιγένεια της οποία τα χαρτιά είναι όλα ανοιχτά. Η σύγκρουση αυτή ανάμεσα στους δυο ήρωες έστελνε στην κορυφή τον ενδιαφέρον μου με αποτέλεσμα να μην μπορώ να σταματήσω να διαβάζω αυτό το τόσο καλογραμμένο και με άριστη πλοκή έργο! Ο άνδρας αυτός παρά τις λανθασμένες επιλογές του δεν πήγε κόντρα στο συναίσθημα του και αυτό φαίνεται από την κορυφαία για εμένα στιγμή, κατά την οποία θεωρεί την Ιφιγένεια νεκρή. Ο πόνος του και το τραύμα της της απώλειας της δείχνουν το πόσο πολύ την αγαπά και την αυθεντικότητα της. Πραγματικά, το μεγάλο δίλημμα που έχει μέσα στο μυαλό του ο νεαρός αυτός άνδρας είναι τόσο μεγάλο και δύσκολα μπορεί να το αντέξει κανείς. Ωστόσο εκείνος συνεχίζει να υπάρχει, να αναπνέει δίπλα από την αγαπημένη του και να προσπαθεί να τη βοηθήσει ακόμα κι αν έρθει σε κόντρα με τον Μεγάλο και χάσει τη ζωή του, που στα δικά μου μάτια έγινε ένας τόσο συμπαθής άνδρας, καθώς τα αγνά του αισθήματα έσβηναν τις λανθασμένες επιλογές του. Τελικά ο Ανδρέας για εμένα ήταν ένας άνδρας μυστήριο και σε αυτό το κομμάτι μπορούσα να ταυτιστώ με την Ιφιγένεια. Το γεγονός της ταύτισης μου με τόσο σημαντική προσωπικότητα του βιβλίου, ανέβασε το έργο αυτό μια θέση υψηλότερα στην καρδιά μου, ενώ παράλληλα το μυστήριο που πλανιόταν γύρω από τον Ανδρέα με έκανε να νιώθω το ρίγος της αυταπάτης και την δυσκολία της εύρεσης της πραγματικής προσωπικότητας του. Ήταν ένας άνδρας μυστήριο σε αντίθεση με τη γλυκιά αλλά και τολμηρή Ιφιγένεια και αυτό μου κέντριζε με δυνατό τρόπο το ενδιαφέρον!
Τέλος, δεν θα μπορούσα να παραλείψω την ζωντανή γραφή της συγγραφέως και το ταλέντο της στο να πλέκει μυστηριώδεις πλοκές ξεμπλέκοντας τες σε σταθερό ρυθμό με λογικό ειρμό. Η γραφή της πάντα με την ικανότητα να μεταφέρει στον αναγνώστη τα συναισθήματα των ηρώων είναι μοναδική και η αγάπη της για ένα όμορφο βιβλίο εμφανής μέσα από την υπέροχη δουλειά της με σύμμαχο το αξεπέραστο ταλέντο της! Πρέπει σε αυτό το σημείο να δώσω τα συγχαρητήρια μου στη συγγραφέας για τη δημιουργία αυτού του τόσο όμορφου έργου της!
Το συνιστώ
ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν τις ιστορίες μυστηρίου και λατρεύουν την
παραστατική και ζωντανή γραφή με στοιχεία ρομαντισμού και δράματος!