Έρωτας και Λογοτεχνία
Γράφει για το PhyloSofia ON η Έλενα Παχή...
Καλησπέρα σε όλους ! Στην πρώτη μου απόπειρα να συνθέσω τούτο το άρθρο στο υπέροχο αυτό site αποφάσισα να ασχοληθώ με ένα θέμα που λίγο η πολύ απασχολεί τον καθένα από εμάς ξεχωριστά σε οποιαδήποτε ηλικία . Ο έρωτας αποτελεί αναπόσπαστη ανάγκη για την ψυχή του κάθε ανθρώπου από την ημέρα που θα γεννηθεί σχεδόν έως και το φινάλε της ζωής του .
Θα τολμούσα να αναφέρω πως γεννιόμαστε με ψήγματα ερωτισμού κρυμμένα καλά στο DNA μας που μεταφέρονται από τους γονείς μας και μετέπειτα μεταλαμπαδεύονται στις νεότερες γενιές σχηματίζοντας σταδιακά τον τεράστιο κύκλο της ζωής.
Τα πάντα γύρω μας εμπνέουν ερωτισμό ακόμη και τα '' άψυχα'' φυτά και δέντρα που πλαισιώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη από την αρχαία εποχή μεταδίδουν στον άνθρωπο ένα κλίμα ομορφιάς και παράλληλα ενισχύουν την έμφυτη ανάγκη στις ψυχές για ένα σύντροφο συμβατό με εμάς.
Με αυτή την μικρή ταπεινή εισαγωγή στην
αρχέγονη μορφή του έρωτα σαν ένστικτο και παράλληλα ανάγκη που κάποτε αποτέλεσε
πηγή έμπνευσης για άπειρους λογοτέχνες ποιητές , υμνωδούς, τραγουδιστές και
στιχουργούς φθάσαμε στην εποχή που η σαρκική λαγνεία αντιμάχεται ένα τόσο
όμορφο και συνάμα θανάσιμο συναίσθημα.
Ποιος θα περίμενε αγαπημένοι μου από τους αρχαίους ακόμη χρόνους πως η μοναξιά θα αποτελούσε κάποτε τρόπο ζωής και ύπαρξης για γυναίκες αλλά και άνδρες αγνοώντας τα ερωτικά σκιρτήματα που κατά καιρούς επισκέπτεται κι την δική τους καρδιά ;
Ίσως όλα όσα σας γράφω να φαντάζουν κλισέ όμως αποτελούν απλώς σκέψεις και μια μίνι εισαγωγή στο βασικό θέμα που ο τίτλος του άρθρου σας προϊδεάζει δηλαδή την λογοτεχνία και τον έρωτα που κατά την γνώμη μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώμενα το ένα από το άλλο.
Σίγουρα μια μερίδα αναγνωστών θα βιαστούν να αντικρούσουν την άποψη μου αυτή καθότι η ίδια ίσως εμπνέομαι και τολμώ να γράφω για τον έρωτα στα βιβλία μου ενώ οι ίδιοι λατρεύουν αριστουργήματα καλογραμμένα κι αριστοτεχνικά δοσμένα που παρόλο που ηρεμεί η ανάγνωση τους την ψυχή χαρίζοντας πληθώρα από προβληματισμούς ως τροφή για σκέψη στο τελείωμα τους αφήνουν ένα κομμάτι σου ανικανοποίητο.
Σαφώς δεν υποτιμώ σε καμία περίπτωση την καλλιτεχνική και άψογη γραφή του εκάστοτε λογοτέχνη και για όσους από εσάς αναρωτιούνται εάν έχω διαβάσει παρόμοιες ιστορίες που κέρδιζαν με την μια το μυαλό μου με τις όμορφες εικόνες και περιγραφές αφήνοντας παράλληλα ένα χαοτικό κενό στην καρδιά η απόκριση μου είναι μια . ΕΝΝΟΕΊΤΕ ΚΑΙ ΈΧΩ ! Απλώς σας καταθέτω με σεβασμό και αμέριστη εκτίμηση την προσωπική μου άποψη.
Υπάρχει βέβαια και μια άλλη οπτική που εν μέρη ασπάζομαι πως όταν μια πλοκή είναι δομημένη άρτια συνδυασμένη με την αριστοτεχνική γραφή και φαντασία του συγγραφέα ακόμη και σε ένα θρίλερ μπορούν να απογειώσουν τις αισθήσεις και αυτόματα να ενεργοποιήσουν την αγωνία στην ψυχή του αναγνώστη έως τον επίλογο .
Ας πούμε πως ένα αστυνομικό θρίλερ δεν έχει ανάγκη από έναν φλογερό έρωτα για να απογειωθεί εφόσον οι ειδεχθείς πράξεις και συνάμα η περίπλοκη δαιδαλώδης ψυχή του εκάστοτε εγκληματία γεμίζουν όχι μόνον τις σελίδες με διάσπαρτες λέξεις που σκορπούν πανικό και εξάπτουν την φαντασία όμως σε ένα κοινωνικό βιβλίο πως θα μπορούσαμε να αποκλείσουμε τον έρωτα όταν αποτελεί καθημερινό ερέθισμα στις ζωές μας ;
Εξαρχής ακόμη κι μια ερωτική απογοήτευση έχει εμπνεύσει τεράστιες διάνοιες προσφέροντας το απαραίτητο έναυσμα που χρειάζονταν για να αναρριχηθούν από τον σκοτεινό πάτο που κάποιος που πρόδωσε τα αισθήματα τους έστειλε σε μια φωτεινή λαμπρή επιφάνεια που λατρεύτηκε από πλήθος αναγνωστών ανά τον κόσμο.
Πόσες λέξεις να ντύσουν τον πόνο και την οδύνη ενός χωρισμού ; Πώς πάλι να χαϊδέψουν την λεπτή στιβάδα τις ψυχής οι περιπέτειες και τα παθήματα των ηρώων μιας τέτοιας ιστορίας ώστε να χαραχθούν βαθειά..; Αναρωτιέμαι ακόμη και σήμερα αν τα συναισθήματα μπορούν να χαρακτηριστούν στο έπακρο με λέξεις .
Κάποιες φορές όσα νιώθουμε είναι δύσκολο να τα εκφράσουμε είτε σε στιγμές και περιπτώσεις απύθμενης ευτυχίας που νιώθεις πως τα πόδια σου παύουν να πατούν στην γη είτε αντίθετα σε αβάσταχτη θλίψη και ανία που κυκλώνει την ψυχή ως άλλος δηλητηριώδης όφις των πρωτοπλαστών ! Γι αυτό θαυμάζω τους ερωτικούς συγγραφείς διότι είναι αναγκασμένοι να βιώσουν ολόκληρη την γκάμα των τόσο επώδυνων
Ζηλεύω με την καλή έννοια τις λαμπερές παρομοιώσεις που έντυσαν με τα ομορφότερα ενδύματα τα πιο γνωστά αριστουργήματα της παγκόσμιας και εγχώριας λογοτεχνίας όπως για παράδειγμα το πασίγνωστο διαμάντι του Ουίλιαμ Σαίξπηρ " Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα " που κατά την ταπεινή μου άποψη καλύπτει με λυρικό τρόπο θεόπνευστο τρόπο έναν απαγορευμένο μεγάλο έρωτα μιας άλλης εποχής γεμίζοντας την ψυχή σου με πληθώρα συναισθημάτων.
Ο Σαίξπηρ και εκατομμύρια διάσημοι αλλά και άσημοι συγγραφείς ανά τον κόσμο έχουν εξυμνήσει αυτό το υπέροχο συναίσθημα που βίωναν ίσως την εποχή που το εμπνεύστηκαν η πάλι αισθάνονταν έντονα την ανάγκη να ταξιδέψουν σε έναν πλασματικό κόσμο πλημμυρισμένο από έρωτα και πάθος που σε κάθε συλλαβή γίνεται ένα με τους ήρωες ενσαρκώνοντας ο ίδιος καθέναν τους ξεχωριστά με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Εν κατακλείδι θα ήθελα να σας περάσω το ηχηρό μήνυμα πως ο έρωτας γεννάει αριστουργήματα και θα πρέπει να μην αποτελεί ένα συναίσθημα που πλέον εμπνέει πλήθη από φοβίες στις ψυχές μας αφήνοντας τον νου να πλανιέται σε παλιές πικρές ιστορίες που χάραξαν τελειώνοντας την ψυχή μας . Ο έρωτας πλανιέται παντού γύρω μας αρκεί να έχουμε την εξυπνάδα να τον εντοπίσουμε να ρισκάρουμε και να χάσουμε στην ρουλέτα του βιώνοντας κάθε πτυχή του στο έπακρο.
Ζήστε αγαπητοί μου γελάστε αγαπήστε με πάθος παρά τις αντίξοες συνθήκες και τις εποχές που μεταλλάσσονται η ζωή σας ανήκει κι αν πονέσατε αφήστε έναν νέο άνθρωπο να επουλώσει με το βάλσαμο της καλοσύνης του τις πληγές και προχωρήστε μπροστά διότι έτσι κερδίζεται μονάχα η μάχη με τον αδυσώπητο χρόνο μας προτού περάσουμε στην αιωνιότητα.! Όσο για τους συγγραφείς ποιητές στιχουργούς γράψτε ανενόχλητοι τις εμπειρίες σας και χαρίστε μας τα ομορφότερα έργα αυτά της ψυχής σας! Σας ευχαριστώ...!
@Τέχνες