Εργασία και Φοίτηση: Μία πρώτη ισορροπία
Γράφει για το PhyloSofia ON ο Αδαμάντιος Ευριπιώτης, φοιτητής Κλασσικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ...
@Αδαμάντιος Ευριπιώτης
Η ισορροπία είναι μία από τις μεγάλες αρετές που συναντά ο άνθρωπος για να ρυθμίσει το πώς θα κυλήσει η ζωή του. Η πρώτη που μπορεί να συναντήσει κανείς κατά μέσο όρο, είναι στην αρχή της ενήλικης ζωής του ανθρώπου, όταν προσπαθεί να ρυθμίσει τις υποχρεώσεις στο πλευρό της φοιτητικής ζωής και του πρώτου δείγματος της εργασιακής αντίστοιχα. Η ισορροπία αυτή έρχεται αντιμέτωπη με τη πλειοψηφία των φοιτητών και με αυτή κυρίως των φοιτητών που σπουδάζουν εκτός του τόπου κατοικίας τους.
Μια σταθερά μεταξύ σπουδών και εργασίας προσφέρει πολλά στον ανερχόμενο άνθρωπο/εργάτη/πολίτη. Από τη πλευρά της εργασίας για μια μερική απασχόληση, για ένα μικρό προς το ζην, η δουλειά προσφέρει χρήματα, ένα πόρο απαραίτητο στον άνθρωπο, την οικονομία και τον κόσμο γενικά. Η χρηματική αυτή ανταμοιβή (μισθοδοσία) για την εργασία του νεαρού φοιτητή που προσφέρεται ως αντάλλαγμα, τον βοηθάει να ενισχύσει τη ζωή του και τις σπουδές του και το να περνάει καλά, χωρίς να ανησυχεί για περαιτέρω προβλήματα. Επιπλέον, από τη πλευρά της φοιτητικής ζωής με τη κατάλληλη διαχείριση χρόνου για διάβασμα, οι σπουδές θα τελείωναν στα 4-5 χρόνια το μέγιστο και στη συνέχεια θα προχωρούσε ο καθένας και σε μεταπτυχιακό, κάτι απαραίτητο στη σημερινή εποχή.
Ωστόσο, αν ο ένας από τους δύο πυλώνες στην ισορροπία αυτή διαταραχθεί, τότε επέρχονται και τα αντίστοιχα προβλήματα. Να υπενθυμίσουμε όμως ότι οι σπουδές είναι το σημαντικό κομμάτι που θέλει σημασία, επομένως η εργασία είναι αυτή που μπορεί να φέρει την ανισορροπία. Πιο συγκεκριμένα, η χειρότερη μορφή ταραχής του ανθρώπου στις υποχρεώσεις αυτές είναι η εργασιακή εκμετάλλευση από τον εργοδότη ή τον προϊστάμενο κ.ο.κ. Ένα παράδειγμα που μπορώ να σας δώσω ήταν όταν δούλευα. Προσφέρθηκα να κάνω μια βδομάδα βραδινής βάρδιας επειδή υπήρχαν προβλήματα με άδειες και παραιτήσεις, ειδικά τώρα με τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας. Αποτέλεσμα δυστυχώς αυτής της προσφοράς μου ήταν να εκμεταλλευτούν τη καλοσύνη ενός ανθρώπου και κατέληξε να δουλεύει 3 βδομάδες συνεχόμενα και με αποτέλεσμα να χαλάσουν τόσο οι σχέσεις μεταξύ φίλων ή και οικογένειας όσο και η προσωπική μου υγεία και οι σπουδές σε χρωστούμενα μαθήματα.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η αμέλεια. Για έναν νέο φοιτητή μια σύγχυση στο τι θα προλάβει, όπως οι κοινωνικές σχέσεις, μια δουλειά, ή η ίδια η σχολή στην οποία σπουδάζει, η έλλειψη σωστού οργανωμένου χρόνου και προγράμματος επιφέρει ανισορροπίες σταδιακά ή και γρήγορα στις υποχρεώσεις του. Αποτέλεσμα είναι η συνεχής σύγχυση και ο πανικός με αρνητική επίδραση στον ίδιο και τον περίγυρό του.
Εν κατακλείδι, η καλύτερη και άμεση λύση για μια σταθερότητα σε αυτά τα δυο κομμάτια στη ζωή ενός ατόμου, είναι μια ισορροπία που προέρχεται μέσω προγράμματος. Η επίγνωση επιπλέον της κάθε κατάστασης και των απαιτήσεών της θα ήταν καλό σε κάθε περίπτωση για την ακριβέστερη διευθέτηση των πραγμάτων και για γενικότερες καταστάσεις πέραν των σημαντικών σε μια ζωή που ούτως ή άλλως μία την έχουμε όλοι.