Ανθρώπινα δικαιώματα και Γυναικείο φύλο
Γράφει για το PhyloSofia ON ο Αδαμάντιος Ευριπιώτης, φοιτητής Κλασσικής Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ...
@Αδαμάντιος Ευριπιώτης
«Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης». Αυτό είναι ένας μικρός σαν όρος που θα μπορούσαμε να δώσουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, σύμφωνα με το άρθρο 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Ουσιαστικά, πρόκειται για δικαιώματα, ατομικά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά που αποτελούν βασική προϋπόθεση για την φυσική και κοινωνική ύπαρξη του ανθρώπου και εκφράζουν τη θέλησή του να ζήσει ως βιολογικό, πνευματικό και κοινωνικό ον. Πηγάζουν από άγραφους νόμους (φυσικό δίκαιο), που κάποιοι απ' αυτούς (θεσμικό δίκαιο) γίνανε γραπτοί και υποχρεωτικοί από άποψη υπακοής. Τα δικαιώματα του ανθρώπου αποτελούν τον θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο η ανθρωπότητα επιχειρεί να οικοδομήσει ένα ειρηνικό και ευοίωνο μέλλον για όλους τους ανθρώπους σε κάθε γωνιά της γης.
Όμως κατά πόσο τηρείται αυτός ο κανόνας αν το αναλύσουμε από την άποψη των δύο φύλων; Η ιστορία επανειλημμένα έχει δείξει στο πιο μεγάλο ποσοστό της ότι η γυναίκα είναι αυτή που στερείται των δικαιωμάτων σχεδόν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Παραδείγματος χάριν, στην Αρχαία Ελλάδα, ο άνδρας ήταν ο μόνος με δικαιώματα στη λειτουργία μιας πόλης-κράτους και η γυναίκα περιοριζόταν αποκλειστικά στο σπίτι με δουλειές και τη φροντίδα της οικογένειας. Ελευθερία κινήσεων υπήρχε κάπως ως την Αρχαϊκή εποχή. Στην Κίνα επίσης, με τον Κομφούκιο νόμο, οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κληρονομήσουν τις επιχειρήσεις ή τον πλούτο, μπορούσε να εκδιωχθεί αν δεν γεννούσε ένα γιο, διέπραττε μοιχεία, δεν πειθαρχούσε στα πεθερικά της, μίλησε υπερβολικά, έκλεβε, είχε εξάρσεις ζήλιας ή έπασχε από ανίατη ή σιχαμερή ασθένεια ή διαταραχή και πολλά άλλα. Ακόμα και ο πατριαρχισμός επέφερε πολλά δεινά στο ίδιο το γυναικείο φύλο. Ουσιαστικά οι καταπατήσεις έχουν πολλές μορφές και δυστυχώς συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Αν επικεντρωθούμε πιο πολύ στο σήμερα, υπάρχουν πολλές μορφές καταπάτησης δικαιωμάτων και οδηγούν σε μεγαλύτερα επακόλουθα, όπως παρενοχλήσεις όλων των μορφών, γυναικοκτονίες κ.α. Ακόμα και εν έτι 2021, η ανθρωπότητα δεν έδειξε καμία πορεία εξέλιξης δυστυχώς. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Οι Ταλιμπάν εισέβαλλαν στη χώρα, αφότου αποχώρησε ο αμερικάνικος στρατός μετά από μια μεγάλη περίοδο πολέμου και καταπάτησαν τα δικαιώματα των γυναικών με κάθε τρόπο. Ο πρωθυπουργός της χώρας αντί να κάνει κάτι ο ίδιος απλά αποφάσισε να το βάλει στα πόδια εγκαταλείποντας την χώρα του, όταν η ίδια τον χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή. Με λίγα λόγια οι Ταλιμπάν, επέβαλαν κανόνες ότι οι γυναίκες πρέπει να φορούν μπούργκα που τις καλύπτουν από πάνω μέχρι κάτω, να μη φορούν ψηλά τακούνια επειδή ο ήχος τους μπορεί να διεγείρει τους άνδρες, να μιλάνε πολύ χαμηλόφωνα σε δημόσιους χώρους, να μην οδηγούν, απαγόρευση κυκλοφορίας χωρίς κάποιο αρσενικό μέλος οικογενείας, καμία δημόσια εμφάνιση ή εκδήλωση και διώκονταν από την εργασία τους. Ας μην αναφερθούμε στις ποινές καλύτερά, γιατί περιλαμβάνονταν πολλές και ήταν από διαμελισμούς και ξυλοδαρμό, μέχρι ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο, καθώς και τα νούμερα των θυμάτων παραμένουν ακόμα άγνωστα ως σήμερα.
Εν κατακλείδι, έχουν γίνει πολλοί αγώνες για την απόκτηση δικαιωμάτων της γυναίκας και για την ισότητα της με το αντρικό φύλο και συγκεκριμένα από τότε που καταχωρήθηκε και το 1975 η αρχή της ισότητας των δύο φύλων σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος. Ωστόσο, όπως έχουμε δει και από τα παραπάνω δεδομένα, παρατηρούνται ακόμη προσπάθειες καταβολής για την επιτυχή επίτευξη των δικαιωμάτων της γυναίκας που μερικές φορές έχουν επιτυχή αποτελέσματα και άλλες φορές όχι. Έχουν πραγματοποιηθεί επίσης πολλά κινήματα με τους καιρούς, με τα οποία προσπάθησε η γυναίκα να αποκτήσει την ελευθερία της και την ισότητα, όπως είναι το κίνημα του φεμινισμού και συνεχίζεται να υπάρχει ακόμα μέχρι και σήμερα μέχρι να αποκτήσει όλα τα δικαιώματα της τα οποία δικαιούται και να είναι ίση με το ανδρικό φύλο. Γιατί ο φεμινισμός σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλει την πάταξη του ανδρικού φύλου στο έδαφος, ούτε να το περιορίσει. Παρόμοια περίπτωση επίσης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάνε και οι γυναίκες οι οποίες ανήκουν στις ομάδες της LGBTQ κοινότητας και γενικότερα προσπαθούν να δώσουν ένα τέλος στην έχθρα προς το γυναικείο φύλο επειδή ο σεξισμός της καθημερινότητας δεν ξεπερνιέται ούτε στην Ελλάδα, ούτε οπουδήποτε αλλού μόνο μέσω του νόμου. Ουσιαστικά αυτό που οφείλουν όλοι οι άνθρωποι είναι να κατανοήσουν τα αιτήματα και τον αγώνα του γυναικείου φύλου, ακόμα και οι άντρες και να παραδειγματιστούν από τους αγώνες που έχουν κάνει, ώστε να δουν αντίστοιχα μία ολοκληρωμένη ισότητα και ειρήνη σε κάθε γωνιά του πλανήτη.